Mindfulness, jest czasem tłumaczony jako uważność, uważna obecność lub też pełnia obecności. Ze względu jednak na brak zadowalającego przekładu, który by uwzględniał w pełni znaczenie tego terminu, zachowujemy oryginalny termin.
Najczęściej cytowana definicja mindfulness określa go, jako szczególny rodzaj uwagi: świadomej, nieosądzającej i skierowanej na bieżącą chwilę (Jon Kabat-Zinn, 1990).
Termin mindfulness odnosi się zarówno do praktyki jak i podejścia, które polega na byciu całkowicie obecnym wobec doświadczenia płynącego zarówno z zewnątrz (inni ludzie) jak z wewnątrz (własne myśli, uczucia, wrażenia) w każdej chwili. Nie chodzi o umiejętność skoncentrowania się na danym obiekcie, odczucie, człowieku. Chodzi o jakość bycia wobec każdego pojawiającego się zjawska (niezależnie od tego, czym to zjawisko jest).
Formalna praktyka mindfulness (medytacja) nie może być oddzielna od praktyki w życiu codziennym (od życia). Jak wielu nauczycieli buddyjskich podkreśla najważniejsze to to, co dzieje się pomiędzy sesjami (formalną praktyką medytacyjną).